പേരറിയാത്ത ഓർമ്മപ്പൂക്കൾ

   

പുറത്തു നല്ല മഴയാണ്.

തിമിർത്ത് പെയ്യുന്ന ആ  മഴ... 

അത് പലപ്പോഴും എന്നിലേക്ക് ഗൃഹാതുരത്വത്തിന്റെ ഓർമ്മപ്പൂവുകൾ വിതറി കടന്നു പോകാറുണ്ട്. അവയിൽ ഏറ്റവും ഭംഗി ഉള്ളത് പർപ്പിൾ നിറമുള്ള, ആ .. മഴ നനഞ്ഞു ഈറൻ മാറാത്ത പൂക്കളാണ്.  അവ കാണുമ്പോൾ മഴയത്ത് കുടയും ചൂടി  കൂട്ടുകാരികൾക്കൊപ്പം എന്റെ മുന്നിലൂടെ ബസ് സ്റ്റോപ്പ്ഇലേക്ക് പോകുന്നവളെ ഞാൻ ഓർക്കാറുണ്ട്.

അതെ ..

എന്റെ പ്ലസ് ടൂ കാലം. അന്നവൾ ഇട്ടിരുന്ന ഇളം പർപ്പിൾ നിറമുള്ള ചുരിദാർ ഇന്നോളം എന്റെ ഓർമ്മയിൽ മങ്ങലില്ല്ലാണ്ട് കിടക്കുന്നു.   

ആ കാലത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ, പ്രേമപ്പനി മൂത്ത് പുസ്ത്കം തുറന്നു വെച്ച് ദിവാസ്വപ്നം കണ്ടതും, അങ്ങനെ ഒന്നിലധികം വിഷയങ്ങളിൽ തോറ്റു തുന്നം പാടിയതും.. എല്ലാം ഓർക്കുമ്പോൾ ....കൌമാര കാലത്തിന്റെ ചാപല്യം, മണ്ടത്തരം എന്നൊക്കെയാണ് ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നത്.

ഒരു കാലഘട്ടത്തിലെ വിഷമവും, വേദനയുമെല്ലാം മറ്റൊരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ തമാശയായി ആവിർഭവിക്കാറുണ്ട്. എല്ലാ നല്ല ഓർമ്മകളും സമയമാകുന്ന നൂൽ ചരടിലെ മുത്ത് മണികളാണ്. ജീവിത സായാഹ്നത്തിൽ ആ നൂൽ ചരട് മനോഹരമായ ഒരു മുത്ത് മാലയായി മാറട്ടെ എന്ന് പ്രാർഥിക്കാം.    

                                               കാലം മായ്ച് കളയാത്ത ഈ മുത്തുമണികളുടെ  ശേഷിപ്പ് തോരാതെ പെയ്യുന്ന മഴയും, പേരറിയാത്ത ആ പർപ്പിൾ പൂക്കളുമാണ്.